Wat kan er allemaal mis gaan?

Wat kan er allemaal fout gaan?
Zaterdag scooter gehuurd, eerst langs het medisch centrum voor Yvonne. Ze heeft een branderig gevoel bij het plassen. We denken zelf aan een blaasontsteking. Bij het centrum aangekomen hadden we geluk wat we waren de enige bezoekers. Yvonne naar binnen met de vrouwelijke arts. Bloeddrukmeting, zuurstofmeting, hart inspectie, bloedonderzoek, echo van de nieren en gelukkig ook een urinetest. Uitslag lichte blaasontsteking, recept uitgeschreven voor medicatie. Bij terug keer van de arts vroeg ik aan Yvonne “dat heeft wel wat gekost” waarop ze antwoorden helemaal gratis volgens mij. Wij hebben snel onze spullen gepakt en het centrum verlaten voordat ze zich bedenken.
Op weg met de scooter en trek in een bak koffie. Bij het afdalen naar een baai met taverne voor de koffie hadden we een scherpe bocht naar rechts. De dode hoek was voorzien van een verkeersspiegel. Niets te zien, bocht door en ja hoor daar stond ineens een auto voor onze neus. Vol in de remmen met de scooter en dat eindigde met ons op het asfalt. Yvonne
‘s avonds een dikke blauwe knie, ik zelf twee grote diepe schaafwonden. De scooter had niets. Bij de taverne de wonden schoongemaakt en genoten van de koffie.
‘S morgens hoorden we een vreemd geluid rond de boot, Yvonne ging kijken en kwam tot de conclusie dat we schuin met de achterkant van de boot tegen de kade lagen, de vertrekkende motorboot had ons anker losgevaren. Op dat moment hadden we 6Bf wind schuin op de voorkant staan. Het was een hele klus om de boot weer recht te krijgen en te vertrekken.
Met deze sterke wind was het niet mogelijk om op nieuw te ankeren naar de kade toe, dus gingen op weg naar een baai op het eiland Lipso waar we al eerder hadden gelegen. Veel wind en hoge golven brachten ons naar de baai. Lekker gezwommen maar ‘s avonds ging het echte mis. Het anker gaat krabben en laat los. We zijn op drift. Het anker raakt verstrikt met een anker van een groot Turks zeilschip. Gelukkig was de bemanning buiten bezig om extra lijnen aan te brengen en zag wat er gebeurde. We zijn met elkaar 1.5 uur bezig geweest om ons anker vrij te krijgen van het Turkse ankerketting. Eindelijk kunnen we weer opnieuw gaan ankeren althans dat dachten we. Met de sterke wind 7 Bf was het niet mogelijk om het anker weer vast te krijgen en tijdens de laatste poging bemerkte ik dat de achteruit van de boot niet meer werkte. Het was inmiddels 0.15 uur, we hebben besloten om de baai te verlaten en op pad te gaan naar het eiland Leros, daar waren we ook al eerder geweest. Leros heeft een marina met een kraan om eventueel de boot te liften. Om daar bij het aanbreken van de dag aan te komen moesten we langzaam varen mede ook omdat de vooruit wel werkte maar ja hoe lang nog. Dit lukte dus niet, windkracht 7 Bf met hoge golven van achteren zorgde er voor dat we 5 knopen per uur liepen. Aarde donker was de nacht, Yvonne vroeg aan mij of alles wel goed gaat want ze zag de schimmen van de bergen wel dichter bij komen. Maar gelukkig hebben een plotter in de kuip waarop we kunnen vertrouwen. Zo kwamen we door de hoge snelheid van de boot er al snel achter dat we de haven van het eiland Leros ‘s nachts zouden aanlopen. Harde wind, pikken donker, waar zouden we dan kunnen aanleggen zonder achteruit? Dan maar een noodoproep op kanaal 16 was de beslissing, op kanaal 16 kregen we Olympia radio, geen reddingsorganisatie zoals gedacht. Wel vroegen ze naar onze gegevens en positie en verwezen ons door naar kanaal 12 van de kustwachtpolitie. Maar geen antwoord, ze moeten er wel zijn maar ik denk dat ze slapen. Na 10 minuten kwam Olympia radio bij ons terug om te vragen of het was gelukt met de kustwachtpolitie. Het antwoord was duidelijk dus zij zouden het proberen per telefoon. Uiteindelijk 1.5 uur voor aankomst contact met de kustwacht en ze waren op weg naar ons om ons te begeleiden naar de haven.
We kregen een plaats naast de ferry terminal aangewezen en iedereen was paraat. Dat was ook inderdaad zo, op de terminal stonden blauwe zwaailichten en zoeklichten. Een klein visserbootje kwam langszij om een achterlijn aan te pakken om de boot af te remmen bij het aanleggen. Politie mensen en een aantal oude vissers pakte te lijnen aan en hielpen bij het aanleggen. Eindelijk aangemeerd in de haven 4.00 uur in de morgen.
Om 6.30 waren we weer wakker, ik heb de duikbril gepakt en ben gaan kijken onder de boot wat er aan de hand zou zijn. Een touw om de schroef, vreemd genoeg konden we wel vooruit maar niet achteruit slaan. Duiker gebeld en het klusje was binnen 10 minuten geklaard.
Maar dan begint de papieren rompslomp. De politie had onze bootpapieren in beslag genomen en we kregen ze pas terug als we een inspectierapport konden overleggen. Om het verhaal niet te lang te maken alles is geregeld en we hebben permissie van de politie om weer te vertrekken. Zo zie je dat er in een paar dagen heel veel kan gebeuren en dat je in je leven ook een beetje geluk moet hebben want als we in de baai ook geen vooruit hadden gehad was ons avontuur in Griekenland nu over geweest en hadden we nu geen boot meer gehad.
Het is nu donderdag 20 juni en morgen gaan we weer op pad naar onze volgende bestemming het eiland Kalimnos.